Wiesław Romanowski – współczesny Judym

Dobroć jest cichym czynieniem tego,
o czym inni głośno mówią.

Friedl Bentelrock

13 stycznia 2021 r. zmarł dr Wiesław Romanowski, znany śremski lekarz, były dyrektor Wielkopolskiego Oddziału Reumatologicznego w Śremie, działacz wielu organizacji społecznych. 

Urodzony w 1933 r. w województwie łódzkim, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Gnieźnie, w 1958 r. ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Poznaniu, ale całe swoje życie związał ze Śremem. Tu założył rodzinę, wraz z żoną Bożeną wychował i wykształcił synów, stworzył nowoczesny zakład służby zdrowia, znaną kraju, wysoko cenioną placówkę kompleksowej rehabilitacji. Jego synowie również związani są z medycyną. Profesor dr hab. nauk med. Leszek Romanowski jest kierownikiem kliniki Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Ręki w Poznaniu a dr nauk med. Wojciech Romanowski - dyrektorem Wielkopolskiego Ośrodka Reumatologicznego w Śremie – następca i koordynator dzieła Ojca, swojego Mistrza.

Wiesław Romanowski po ukończeniu studiów podjął pracę w Ośrodku Reumatologicznym w Śremie, który gromadził inwalidów z terenu całego kraju, wymagających, prócz leczenia, przyuczenia do zawodu i przywrócenia im wiary w możliwości powrotu do normalnego życia. Do realizacji tego celu przekształcił stopniowo Ośrodek, ze skromnej 40-łóżkowej placówki w nowoczesny zakład, który w1980 r. uzyskał status Specjalistycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej. Nieprzerwanie przez 38 lat, czyli do przejścia na emeryturę w 2002 roku, był dyrektorem Wielkopolskiego Ośrodka Reumatologicznego SPS ZOZ w Śremie. Powiększał systematycznie zakres świadczonych usług medycznych, socjalnych i zawodowych oraz wprowadził nowe metody leczenia i rehabilitacji leczniczej (m.in. krioterapia, szkolenie inwalidów w obsłudze komputerów). W ten sposób stworzył warunki do praktycznej realizacji założeń polskiej szkoły rehabilitacji profesora Wiktora Degi oraz realizował najbardziej poznańską ideę pracy u podstaw. Prowadził badania mające na celu ocenę przydatności i wydajności zawodowej inwalidów z dysfunkcją kończyn górnych, w wyniku czego powstały m.in. zestawy stanowisk do testowania podstawowych chwytów ręki na narzędziach pracy i przyrządy do oceny jakości i siły ręki , z których cztery weszły do produkcji seryjnej, otrzymały świadectwa racjonalizatorskie.

W dążeniu do stałego podnoszenia własnej wiedzy Mistrz uzyskał specjalizację z zakresu chorób wewnętrznych i reumatologii, a w 1976 r. otrzymał tytuł doktora nauk medycznych. Będąc znakomitym lekarzem, fachowcem, znany był ze swojej judymowskiej postawy moralnej i społecznej. Był to niezwykle ciepły, wyrozumiały, życzliwy, o wysokiej kulturze osobistej, a przy tym skromny Wielki Człowiek, prawdziwy przyjaciel chorego, szczególnie wrażliwy na cierpienie i bezradność osób niepełnosprawnych, którym przywracał nadzieję i uśmiech.

Dr Romanowski to nie tylko wspaniały lekarz, ale i wielki społecznik. Był członkiem współzałożycielem śremskiego Koła Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (1964), przez ponad 20 lat członkiem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Walki z Kalectwem, współzałożycielem i członkiem Zarządu Wielkopolskiej Fundacji Reumatologicznej, radnym Sejmiku Województwa Wielkopolskiego, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zdrowia, Rodziny i Polityki Społecznej (2002-2006).

Wiele lat poświęcił również dla rozwoju kulturalnego swojego miasta. Przez 12 lat był w Zarządzie Towarzystwa Miłośników Śremu (dziś Towarzystwo Miłośników Ziemi Śremskiej), w latach 1977-1983 był 15. prezesem TMŚ, później (1983-1989) - wiceprezesem. Jego prezesura przypadła na ważne, ale i specyficzne  lata w  historii miasta i kraju. W tym czasie Towarzystwo tradycyjnie zajmowało się upiększaniem miasta, zwłaszcza parku, upamiętnianiem wielu wydarzeń historycznych, organizacją imprez kulturalnych oraz bardzo interesujących spotkań regionalistów w ramach projektu „Wieczory Piątkowe”. Różnorodność tematyki tych spotkań (medycyna, prawo, historia, ochrona zabytków, kultura) przyciągała zawsze liczne grono uczestników, nie tylko członków Towarzystwa. Patronowano też pracom wykopaliskowym prowadzonym przez trzy lata przez archeologów na Osiedlu Helenki, a przy współpracy z Urzędem Miejskim w 1981 r. zainstalowano na Ratuszu automatyczne urządzenie do odtwarzania hejnału Śremu, którego muzykę skomponował i nagrał Marian Zieliński. W roku 1978 przypadła 725 rocznicy nadania praw miejskich miastu. Z tej okazji prezes wraz z Zarządem zorganizowali m.in. interesującą sesję historyczną z udziałem  prof. dr. Witolda Jakóbczyka (UAM), dr. Stefana Chmielewskiego (PAN), dr. Kazimierza Bieleckiego (Archiwum Wojewódzkie w Poznaniu), a później wspólnie z Muzeum Śremskim przeprowadzono cykl otwartych wykładów regionalnych promujących historię miasta i regionu.

W latach 80-tych nastąpiły wydarzenia społeczno-polityczne, które zakłóciły normalny rytm pracy organizacji, a wprowadzenie stanu wojennego w grudniu 1981 okresowo ją nawet przerwało. W zmieniających się warunkach miłośnicy miasta nie szczędzili trudu ku jego upiększaniu, rozwojowi kulturalnemu, gospodarczej zasobności, tworzeniu płaszczyzn współdziałania i porozumienia. Kierujący pracami Towarzystwa prezes dr Wiesław Romanowski potrafił osobistym autorytetem i organizacyjnym talentem znaleźć sposoby kontynuowania dzieła poprzedników. Za wspaniałą, interesującą i różnorodną działalność w Towarzystwie Minister Kultury i Sztuki wyróżnił go medalem „Zasłużony Działacz Kultury”, a Towarzystwo Miłośników Śremu nadało mu tytuł Honorowego Członka. 

Dr nauk med. Wiesław Romanowski, zasłużony dla kraju i medycyny, uhonorowany został : Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem Towarzystwa Walki z Kalectwem, odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, nagrodą specjalną pierwszego stopnia za szczególne osiągnięcia w pracy na rzecz ochrony zdrowia, odznaką honorową „Za Zasługi dla 

Województwa Wielkopolskiego”, Medalem im. Eugeniusza Piaseckiego za zasługi dla Uczelni AWF, statuetką „Salix Aurea”, medalem Labor OmniaVincit od Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego oraz przyznaną przez ZG Polskiego Towarzystwa Lekarskiego odznaką „Bene Moritus” za „ tworzenie nieprzemijających wartości dla dobra  społeczeństwa”. 

Z czynienia dobra w ciągu całego życia dr Wiesław Romanowski zbudował sobie pomnik. Trwały. Chylimy czoła. 

dr Barbara Siwińska, Wiesława  Grobelna